شیخ ما بود در حرم محرم

قطب وقت و یگانه عالم

ازدمش مرده می شدی زنده

نفسش همچو عیسی مریم

به صفات قدیم حق موصوف

هفت دریا به نزد او شبنم

شرح اسما به ذوق خوش خوانده

عارف اسم اعظم آن اعظم

بود سلطان اولیای زمان

بود روح القدس ورا همدم

سینه اش بود مخزن اسرار

در دلش بود گنج حق مدغم*

نعمت الله مرید حضرت اوست

شیخ عبدالله است او فافهم

جناب شاه نعمت الله ولی

*مُدغم = پوشیده ،در دیگری فروشده

جان عاشق نجوید الّا هو

دل عارف نپوید الّا هو

غنچه شاخ گلشن لاهوت

هیچ بلبل نبوید الّا هو

منی ما به آب رحمت خویش

هیچ راحم نشوید الّا هو

من کیم تا زبان من گوید

سخن از من نگوید الّا هو

مست عاشق نخواهد الّا دوست

نعمت الله نجوید الّا هو

جناب شاه نعمت الله ولی