در آینۀ وجود آدم
دیدیم جمال اسم اعظم

معنی محمّدی بدیدیم
در صورت نازنین آدم

دیدیم که اوست غیر او نیست
ورهست خیال اوست آن هم

آدم بوجود اوست موجود
عالم به جمال اوست خرم

ما سایۀ آفتاب عشقیم
تن جام جم است و جان ما جم

مستیم و خراب در خرابات
با جام شرابِ عشق همدم

دُردی کش کوی می فروشیم
نی غصۀ بیش ونی غمِ کم

ای عقل برو به خیر و خوبی
ای عشق بیا و خیر مقدم

رندیم و حریف نعمت اللّه
می نعمت و ساقی اوست فافهم

جناب شاه نعمت اللّه ولی

ولای علی ع

مردِ مردان شاه مردان است
در همه حال مردِ مرد آن است

در ولایت ولیّ والی اوست
بر همه کائنات سلطان است

سیّد اولیا علیّ ولی
آنکه عالم تن است و او جان است

گر چه من جان عالمش گفتم
غلطی گفته ام که جانان است

بی ولای علی ولی نشوی
گر ترا صد هزار برهان است

ابن عمّ رسول وزوج بتول
آن خلیفه علی عمران است

یوسف مصر عالمش خوانم
شاهِ تبریز ومیر "اوجان" است

نُه فلک با ستارگان شب و روز
گرد دولت سراش گردان است

دیگران گر خلاف او کردند
لاجرم حالشان پریشان است

واجب است انقیاد او بر ما
خدمت ما به قدر امکان است

حسب و هم نسب بود به کمال
عمل و علم او فراوان است

مِهراو گنج و دل چو گنجینه
خانۀ بی گنج، کنج ویران است

بر در کبریای حضرت او
شاه عالم پناه ، دربان است

دوستی رسول و آل رسول
نزد مؤمن کمال ایمان است

باطناً شمس و ظاهراً ماه است
نور هر دو به خلق تابان است

رو رضای علی به دست آور
گر ترا اشتیاق رضوان است

یادگار محمّد است وعلی
نعمت اللّه که میر میران است


جناب شاه نعمت اللّه ولی

دل ندارد هر که او را درد نیست
وآنکه خود دردی ندارد مرد نیست

نزد بی دردان مگو زنهار درد
دشمن است آن دوست کو همدرد نیست

با لب و رخسار و چشم مست یار
حاجت جام و شراب و ورد نیست

در هوای آفتاب روی او
در به در گشتیم و از وی گرد نیست

درد بی درمان ما را از یقین
همچو سیّد دیگری در خورد نیست


جناب شاه نعمت اللّه ولی

موج و حباب وقطره در این بحر ما یکی است
نقش حباب گر چه هزارند ماء یکی است

درمان درد دل چه کنم ای عزیز من
از دوست می رسد همه درد و دوا یکی است

ما وشرابخانه و رندان باده نوش
فارغ ز دو سرا بر ما دو سرا یکی است

تمثال صدهزار در آئینه رونمود
دیدیم آن یکی و همه نزد ما یکی است

گر آشنای خویش شوی ،نزد عاشقان
معشوق وعشق و عاشق و آن آشنا یکی است

چون عقل اَحوَل است ،دو بیند، غریب نیست
بنگر به عین عشق که شاه و گدا یکی است

سیّد زجود خویش وجودی به بنده داد
معطیِ نعمت اللّهِ ما و عطا یکی است


جناب شاه نعمت اللّه ولی

در عین ما نظر کن چشم پر آب دریاب
جام شراب بستان آب وحباب دریاب

هر ذره ای که بینی جام جهان نمائیست
در طلعت چو ماهش ،تو آفتاب دریاب

او بی حجاب با تو ،تو در حجاب از اوئی
خوش خوش حجاب بردار، آن بی حجاب دریاب

چون بلبلان سر مست بگذر سوی گلستان
چون عارفان کامل در گُل گلاب دریاب

با ما درآ به دریا، ما را به عین ما جو
موج وحباب وقطره می بین و آب دریاب

در گوشه خرابات رندی است لاابالی
با عاشقان نشسته مست و خراب، دریاب

نور جمال سیّد بیدار اگر ندیدی
نقش خیال رویش باری به خواب دریاب


جناب شاه نعمت اللّه ولی

این طرفه بین که حضرتِ او  با همه حجاب

روشن تر است نور وی از نور آفتاب

موج وحباب وقطره ودریا بچشم ما

عارف چو بنگرد بنماید بعین آب

بیدار شو ز خواب به بیداریش ببین

نقش خیال او نتوان دیدنش بخواب

دستش بدست آور ودامان او بگیر

جامی از او طلب کن و بستان ازو شراب

شادیِ روی ساقیِ ما جامِ می بنوش

تا همچو ما شوی ابدا مست و هم خراب

بگذار نور و ظلمت و بگذر ز روز و شب

جانان ما طلب که بود جان و تن حجاب

الهام سیّداست که گوید به بندگان

ورنه چنین سخن نتوان گفت در کتاب

سرورما جناب شاه نعمت اللّه ولی

حبیبی سیدی یا ذَالمَعالی
سِواللّه عند شَمسی کَاالظّلالی

خیالی نقش بسته عالمش نام
نمودی در خیالی آن جمالی

وعینی ناظِرٌ مِن کُلِّ وَجهٍ
وَ قَلبی حاضِرٌ فی کُلِّ حالی

می صافست و خوش جامی مصفّا
فَخُذ مِنِّی القَدَح واشر

رَاَیتَ اللّهُ فی مرآت کَونی
بِعینِ اللّه هذا من کمالی

و شمسُ الرُّوحُ نُورٌ من ظهوری
وبدر الکَونُ عندی کالهِلالی

سِوَی اللّه چیست ای صوفی صافی
خیالٌ فی خیالٍ فی خیالی

وجودی جز وجود حقِّ مطلق
ظِلالٌ فی ظِلالٍ فی ظلالی

غلام و بندگی سیّد ما
کمالٌ فی کمالٍ فی کمالی

چو سیّد نعمت اللّه رند ومستی
محالٌ فی محالٍ فی محالی


جناب شاه نعمت اللّه ولی

ایها العشّاق کوی عشق میدان بلاست
تا نپنداری که کار عاشقی باد هواست

کی تواند هر کسی رفتن طریق عشق را
زانکه هم در منزل اوّل فنا اندر فناست

بی ملامت پای در کوی غمش نتوان نهاد
رهروی کو بی ملامت می رود آیا کجاست

عشق می ورزی نخست از سر برون کن خواجگی
شاه اگر در کوی عشق آید در این صورت گداست

نعمت اللّه از سر صدق وصفا در نه قدم
راهروی کاینجا به عشق آید صفا اندر صفاست


جناب شاه نعمت اللّه ولی

گفتیم خدای هر دو عالم
گفتیم محمد و علی هم

گفتیم نبوت و ولایت
در ظاهر و باطنند با هم

آن بر همه انبیاست سید
وین بر همه اولیاست مقدم

آن صورت اسم اعظم حق
وین معنی خاص اسم اعظم

واو ار طلبی طلب کن از نون
وز واو الف بجوی فافهم

در اول و آخرش نظر کن
تا دریابی تو سرّ خاتم

چشمی که نه روشنست از وی
آن دیده مباد خالی از نم

شهباز علی است نیک دریاب
هم دانه روح و دام آدم

بی مِهر محمدوعلی کس
یک لحظه زغم مباد خرم

باشد علم علی بدستم
زان هست ولایتم مسلّم

در جام جهان نمای عینش
عینی است که آن بعین بینم

بر یرلغ ما نشان آل است
ما دل شادیم و خصم در غم

او ساقی حوض کوثر و ما
نوشیم زلال او دمادم

بیحضرت او بهشت باقی
جامی باشد ولیک بی جم

بیچاره رزم اوست رستم
خواننده بزم اوست حاتم

دستش به اشارت سر تیغ
افکنده ز دوش دست ارقم

کم باد محب آل مروان
هر چند کمند کمتر از کم

رو تابع آل مصطفی باش
نی تابع شمر و ابن ملجم

مائیم ز عزتش معزز
مائیم بدولتش مکرم

بر عرش زدیم سنجش خویش
بر بسته ززلف خویش پرچم

ای نور دو چشم نعمت اللّه
وی مرد موالی معظم

در دیده ما تو را مقام است
بنشین جاوید خیر مقدم

در عین علی نگاه میکن
می بین تو عیان جمله عالم


جناب شاه نعمت اللّه ولی

آینه بستان جمال او نگر
هر چه بینی از کمال او نگر

چشمه آب حیات ما بنوش
لذت عین زلال او نگر

در نظر نقش خیال او بکار
دیده بگشا بر جمال او نگر

عقل میخواهد که یابد ذوق ما
این خیالات محال او نگر

باش با ساقی سرمستان حریف
حاصل عمر از وصال او نگر

میل ما با او و میل او بما
میل داری میل و مال او نگر

گر ندانی سید هر دو سرا
اهل بیت او و آل او نگر


جناب شاه نعمت اللّه ولی

درس عشق از دفتر جان خوانده ایم
نقش عقل از پیش دیده رانده ایم

از سر هر دوجهان برخواستیم
آن یگانه در نظر بنشانده ایم

صدهزاران گوهر از دریای عشق
بر سر عشاق خود افتاده ایم

تا همه رندان ما مستان شوند
در خرابات فنا وامانده ایم

گفته سید خوش بخوان و خوش بگو
ما کلام حق تعالی خوانده ایم

جناب شاه نعمت اللّه ولی