از جام عشقش مست مدامم

ایمن زخاصّم فارغ ز عامم

ساقیّ ذوقش با دل حریف است

جانان شراب است جان است جامم

گرعشق بازی از من بیاموز

ور ذوق خواهی، می خوان کلامم

در زهد اگر چه کامل نباشم

در عشق بازی رندِ تمامم

تا بنده گشتم ، تابنده گشتم

سلطان عشقش از جان غلامم

بی عشقِ جانان جانم چه باشد

بی درد دل من ، آخر کدامم

باده به یادش ما را حلال است

بی عشقِ سیّد آب است حرامم

جناب شاه نعمت الله ولی

نورچشم عالمش خوانم علی مرتضا

محرم راز رسول وابن عمّ مصطفا

گوهر دریای عرفان بحر علم و کان جود

رهنمای رهروان و پیشوای اتقیا

هادئی کز نسل او مهدی هویدا می شود

شاید ار گویند او را اهل حق نور هدی

از ولای او ولایت یافته هر کاو ولی است

رو موالی شو که این است اعتقاد اولیا

دوستدار خاندان باش و محبّ اهل بیت

تابع دین محمّد باش از بهر خدا

نیست مؤمن هر که دارد با علی یک مو خلاف

یار مؤمن شو چو ما و تابع آل عبا

از محبت آفتابی بر دل ما تافته

می نماید نور او آئینۀ گیتی نما

نفس خیرالمرسلین است و ولی کردگار

لا فتی الّا علی لاسیف الّا ذوالفقار

جناب شاه نعمت الله ولی

مسند ملک ولایت در حقیقت آن اوست

درحریم عصمتش روح القدس دربان اوست

هرکسی از گنج سلطانی نوائی یافتند

نقد گنج کُنتُ کَنزَا نزد سیّد آنِ اوست

حق تعالی وصف او فرمود در قران تمام

هفت هیکل هر که خواند آیتی در شأن اوست

حاکم است او در ولایت اولیا او را مرید

شاه عالم خوانمش هر کو علی سلطان اوست

یافته حکم ولایت از خدا ومصطفی

هرچه هست از جزو و کل بنوشته در فرمان اوست

روح اعظم جان عالم عقل کل از جان و دل 

در امامت این امام انس و جان جانان اوست

گرچه عالم از عطای نعمت الله منعم اند

نعمت الله نعمتی شایسته از احسان اوست

نفس خیرالمرسلین است و ولی کردگار

لا فتی الّا علی لا سیف الّا ذوالفقار

جناب شاه نعمت الله ولی

تالوای حیدری برطارم خضرا زدند
کوس عزش برفرازعالم اعلا زدند

تا که درخلوت سرای لی مع الله شد مقیم
ساکنان حضرتش زان دم زاوادنی زدند

جود او مفتاح موجودات کردند آنگهی
قفل حیرت بردهان نطق هرگویا زدند

سرفرازان درهوای خاک پایش همچو ما
ازسرهمت قدم برتارک دنیا زدند

پادشاهان ازبرای حشمت شاهنشهی
سکه دولت بنامش بر رخ زرها زدند

عارفان تانکته ای خواندند از اسرار او
طعن ها بر گفته های بوعلی سینا زدند

لمعه ای از آفتاب ذوالفقارش شد پدید
عارفان تمثیل رویش بر ید بیضا زدند

حکم فرمانش به نام انما کرده نشان
یرلغ توقیع آل آلش از طه زدند

مقصدومقصودعالم اوست وابن عم او
این ندا روز ازل درگوش جان ما زدند

نفس خیرالمرسلین است و ولی کردگار
لافتی الا علی لا سیف الا ذوافقار



شاه نعمت الله ولی

یرلغ=فرمان وحکم
توقیع=امضاکردن نامه

کار دل در عشقبازی بندگی است
بندگی در عاشقی پایندگی است

بندهٔ فرمان و فرمان می دهیم
وین شهنشاهی ما زان بندگی است

همچو زلفش سر به پا افکنده ایم
این سرافرازی از آن افکندگی است

گر مرا بینی به غم دل شاد دار
کان غم عشق است و از فرخندگی است

مردهٔ دردیم و درمان در دل است
کشتهٔ عشقیم و عین زندگی است

سید ار جان بخشد از عشقش رواست
عاشقان را کار جان بخشندگی است

 

 

جناب شاه نعمت الله ولی

هر چه گفتم عیان شود به خدا
پیر ما هم جوان شَود به خدا
در میخانه را گشاد یقین
ساقی عاشقان شود به خدا
هر چه گفتم همه چنان گردید
هر چه گویم همان شود به خدا
از سر ذوق این سخن گفتم
بشنو از من که آن شود به خدا
آینه گیش چشک می آرم
نور آن رو عیان شود به خدا
باز علم بلیغ می خوانم
این معانی بیان شود به خدا
گوش کن گفتهٔ خوش سید
این چنین آن چنان شود به خدا

جناب شاه نعمت الله ولی