آن امیرالمؤمنین یعنی علی
وان امام المُتَّقین یَعنی علی


آفتاب آسمان لافَتی
نور رب العالمین یعنی علی


شاه مردان پادشاه مُلک و دین
سرورِ خُلدِ بَرین یعنی علی


نام او روح الاَمین از بَهرِ نام
مینویسد بر جَبین یعنی علی


گر امامی بایدت معصوم , پاک
میطلب شاهی چنین یعنی علی


گر مُحَمَّد بود ختم انبیاء
هست بر خاتم نگین یعنی علی


استعانت خواهد از درگاه او
خدمت روح الامین یعنی علی


ساقی کوثر امام انس و جان
مصطفی را جانشین یعنی علی


فتح و نصرت داشت در روز غزا
بر یسار و بر یمین یعنی علی


عین اوّل دیده ام در عین او
نور چشم خورده بین یعنی علی


پیشوائی گر گزینی ای عزیز
این چنین شاهی گزین یعنی علی


مخزن اسماء اسرار اله
نفس خیرالمُرسلین یعنی علی


بود با سر نبوت روز و شب
رازدار و هم قرین یعنی علی


دین و دنیا رونقی دارد که هست
کارساز آن و این یعنی علی


این نصیحت بشنو از من یاد دار
دائما میگو همین یعنی علی


ناز دارم بر جمیع اولیاء
زان ولیِّ نازنین یعنی علی


صورتش در طا و ها  میخوان که هست
معنیش دریا و سین یعنی علی


دست برده از ید و بیضاء بزور
معجزه در آستین یعنی علی


معنی علم لدنّی بی خلاف
عالِم علم مبین یعنی علی


نعمت اللّه خوشه چین خرمنش
دلنواز خوشه چین یعنی علی




جناب شاه نعمت الله ولی

دمبدم دم از ولای مرتضی باید زدن
دست دل بر دامن آل عبا باید زدن


نقش حُبِّ خاندان بر لوح جان باید نگاشت
مُهر مِهر حیدری بر دل چو ما باید زدن


دم مزن با هر که او بیگانه باشد با علی
گر نفس خواهی زدن با آشنا باید زدن


رو به رویِ دوستانِ مرتضی باید نهاد
مُدّعی را تیر غیرت بر قفا باید زدن


لا فتی الّا علی لا سیف الّا ذوالفقار
این نفس را از سر صدق و صفا باید زدن


در دو عالم چهارده معصوم را باید گزید
پنج نوبت بر درِ دولتسرا باید زدن


پیشوائی بایدت جستن ز اولاد رسول
پس قدم مردانه در راه خدا باید زدن


از حَسَن اوصاف ذات کبریا باید شنید
خیمه خُلقِ حَسَن بر کبریا باید زدن


گر بلائی آید از عشق شهید کربلا
عاشقانه آن بلا را مرحبا باید زدن


عابد و باقر چو صادق ، صادق از قول حقند
دم به مِهر موسي از عین رضا باید زدن


با تقیّ  و با نقیّ و عسگری یکرنگ باش
تیغ کین بر خصم مهدی بی ریا باید زدن


هر درختی کو ندارد میوۀ حُبِّ علی
اصل و فرعش چون قلم سر تا به پا باید زدن


دوستان خاندان را دوست باید داشت دوست
بعد از آن دم از وفای مصطفی باید زدن


سرخی روی موالی سکّۀ نام علیست
بر رخ دنیا و دین چون پادشاه باید زدن


بی ولای آن ولی لاف از ولایَت می زنی
لاف را باید که دانی  از کجا باید زدن


ما لوائی  از ولای آن ولی افراشتیم
طبل در زیر گلیم آخر چرا باید زدن


بر در شهر ولایت خانه ای باید گزید
خیمه در دارلسَّلام اولیاء باید زدن


از زبان نعمت اللّه منقبت باید شنید
بر کف نعلین سیِّد بوسه ها باید زدن

جناب شاه نعمت الله ولی

جام گیتی نما ز ما بستان
ساغر پر زما بیا بستان

دردی  درد  دل دوا باشد
دردمندی خوشی دوا بستان

گر بلائی دهد خدا دریاب
بخشش حضرت خدا بستان

چون رسیدی در این سرابستان
هم مرادی از این سرا بستان

بر سر آب چشم ما بنشین
آبروئی ز چشم ما بستان

گر ببستان گذر کنی نفسی
همچو بلبل ز گل نوا بستان

نعمت اللّه مجو ز بیگانه
هر چه خواهی ز آشنا بستان


جناب شاه نعمت اللّه ولی

هر چه گفتم عیان شود بخدا
پیر ما هم جوان شود بخدا

در میخانه را گشاد یقین
ساقی عاشقان شود بخدا


هر چه گفتم همه چنان گردید
هر چه گویم همان شود بخدا

از سر ذوق این سخن گفتم
بشنو از من که آن شود بخدا

باز علم بلیغ می خوانم
این معانی بیان شود بخدا

گوش کن گفته خوش سیّد
این چنین آن چنان شود بخدا

نعمت اللّه دائم است با خدا
نعمت از اللّه کی باشد جدا



سرورمان جناب شاه نعمت اللّه ولی

خوش رحمتیست یاران صلوات بر محمّد
گوئیم از دل و جان صلوات بر محمّد

گر مؤمنی و صادق با ما شوی موافق
کوری هر منافق صلوات بر محمّد

درآسمان فرشته مهرش بجان سرشته
بر عرش خوش نوشته صلوات بر محمّد

صلوات اگر بگوئی یابی هر آنچه جوئی
گر تو زخیل اوئی صلوات بر محمّد

ای نور دیده ما خوش مجلسی بیارا
میگو خوشی خدا را صلوات بر محمّد

مانند گل شکفتیم و درّ لطیف سفتیم
خوش عاشقانه گفتیم صلوات بر محمّد

واللّه که دیده من از نور اوست روشن
جان منست و من تن صلوات بر محمّد

گفتیم با دل و جان با عاشقان کرمان
شادی روی یاران صلوات بر محمّد

بیشک علی ولی بود پرورده نبی بود
شاه همه علی بود صلوات بر محمّد

گویم دعای سیّد خوانم ثنای سیّد
جانم فدای سیّد صلوات بر محمّد

خوش گفت نعمت اللّه رمزی زلی مع اللّه
خوش گو بعشق اللّه صلوات بر محمّد

قرب صد سال عمر من بگذشت
قصد موری نکرده ام بخدا

نان خودخورده ام به کسب حلال
مال غیری نخورده ام بخدا

در خرابات عشق رندانه
روزگاری سپرده ا م بخدا

بخدا زنده ام بحق رسول
گرچه از خویش مرده ام بخدا

موی هستی بتیغ سرمستی
از سر خود سترده ام بخدا

تا عزیز خداو خلق شدم
ذاکرانه شمرده ام بخدا

نفس خود بیاد سید خویش
عزت کس نبرده ا م بخدا


جناب شاه نعمت الله ولی

در منقبت امیرالمومنین علی ع

تا ز نور روی او گشته منور آفتاب
نور چشم عالم است و خوب و در خور آفتاب

وصف او گوید به جان شاه فلک در نیمروز
مدح اوخواند روان در ملک خاور آفتاب

تا برآرداز دیار دشمنان او دمار
می کشد هر صبحدم مردانه خنجر آفتاب

صورتش ماه است و معنی آفتاب و چشم ما
شب جمال ماه بیند روز در خور آفتاب

پادشاه هفت اقلیم و سلطان دو کون
تا شده ازجان غلام او چو قنبر آفتاب

هر که از سرعلی نور ولایت دید گفت
دیگران چون سایه اندو نور حیدر آفتاب

آفتاب از جسم وجان پاک او تا نور یافت
پادشاهی می کند در بحر و در بر آفتاب

گر نبودی نورمعنی ولایت را ظهور
کی نمودی در نظر ما رامصور آفتاب

یوسف گل پیرهن برقع گشود و رو نمود
چشم مردم نوردید و شد منور آفتاب

نقطه اصل الف کان معنی عین علی است
درهمه آفاق روشن خوانده از بر آفتاب

تا نهاده روی خود بر خاک پای دلدلش
یافته شاهی عالم تاج بر سر آفتاب

می زند خورشید تیغ قهر بر اعدای او
می فشاند بر سر یاران او زر آفتاب

رای او خورشید تابان خصم او خاشاک ره
کی شود از مشت  خاکی مکدر آفتاب

باوجود خوان انعام علی مرتضی
قرص مه یک گرده و جامی محقر آفتاب

سایه لطف خداو عالمی در سایه اش
 نور رویش کرده روشن ماه انور آفتاب

سنبل زلف سیادت می نهد بر روی گل
خود که دیده در جهان زلف معنبر آفتاب

تا به زیر چشم از این صاحب نظر یابد نظر
از غبار خاک پایش بسته زیور آفتاب

عین او از فیض اقدس  فیض او روح القدس
عقل کل فرمان بر و، مه بنده، چاکر آفتاب

آستان بارگاه کبریایش بوسه داد
درهمه دور فلک گردیده سرور آفتاب

تا گرفتم مهر اوچون جان شیرین درکنار
گیردم روزی به صد تعظیم در بر آفتاب

نعمت اللهم ز آل مصطفی دارم نسب
ذره ای از نوراو می بین و بنگر آفتاب


جناب شاه نعمت الله ولی

بود ما ازبود او پیدا شده
جمع گشته قطره ودریاشده

بر سر آبی و پنداری سراب
غرق آبی  آب می جوئی زآب

قطره و موج و حباب و بحر و جو
هر یکی را گر بیابی آب جو

در محیط دیده ما کن نظر
یک دمی بنشین  در مامی نگر

جام الوان پر کن از یک خم می
تانماید رنگهااز لطف وی

عاشقانه می بنوش از جام ما
شاهدی را می نگر در جامه ها


چشم ماهر سو که بیند در نظر
چشمه آب حیات است ای پسر

گر فسردی برلب جو ژاله ای
ور گدازی آب روی لاله ای

هر گلی را شیشه ای دان پر گلاب
هر حبابی کاسه ای می بین پر آب

کاسه وکوزه  چو بشکستیم ما
خوش میان آب بنشستیم ما

قطره و دریا نماید ما و او
کل شیئ هالک الاوجهه


جناب شاه نعمت الله ولی

ما عاشق چشم مست یاریم
آشفته زلف بی قراریم

سر مست می الست عشقیم
شوریده چشم پرخماریم

آئینه روشن ضمیریم
خورشیدمنیر بی غباریم

پرگار وجود کائناتیم
هر چند که نقطه را نگاریم

هر دم که ز نقش خود بر آئیم
جانی به جهانیان سپاریم

در هر دو جهان یکی است موجود
باقی همه صورت نگاریم

یک باده و صد هزار جام است
ما جمله یکیم اگر هزاریم

سیمرغ هوای قاف قربیم
شهبازفضای برج یاریم

دریم و لیک در محیطیم
بحریم و لیک در گذاریم

تا واصل ذات عشق گشتیم
در هر صفتی دمی بر آریم

دریاب رموز نعمت الله
پنهان چه کنیم آشکاریم



جناب شاه نعمت الله ولی

منقبت حضرت رسول اکرم ص

عیسی گردون نشین تابع تودر ازل
موسی دریا شکاف امت تو لم یزل

مهر منور نقاب از هوس روی تو
بر رخ مه می کشد نقش خیالت بحل

پیر خرد طفل وار آمده در مکتبت
سر قدر در ضمیر لوح قضا در بغل

دیده اهل نظر روی تو بیند چو نور
خوش بود آن نور چشم در نظر بی سبل

خاک کف پای تو تاج سر سروران
درگه ایوان تو تکیه اهل دول

حافظ گنج اله صورت و معنی تست
تا تو رعایت کنی گنج نیابد خلل

مرتبه حضرتت جمع همه مرتبه
با تو در این مرحله نیست کسی را محل

یافت تعین به تو صورت اسماء تمام
برزخ جامع توئی علت جمله علل

گر به بهائم کنم نسبت خصمت رواست
زآنکه بهائم بود خصم تو بل هم اضل

بر سر بازار تو نقد سره شد روان
هیچ رواجی نیافت درهم و سیم دغل

سر تجلی چه بود آنچه به موسی نمود
معنی آن نور تو صورت موسی جبل

آینه کائنات مظهر تمثال تست
حسن تو در کائنات گشته عیان فی المثل

چیست کتاب مبین ،صورت تفصیل تو
معنی ام الکتاب از تو نوشته جمل

عین تو در علم حق اصل همه عین هاست
شرع تو هم بی نظیر دین تو هم بی بدل

گر چه ندارم عمل هست امیدم به تو
یک نظر لطف تو به ز جهانی عمل

این دم جان بخش ما زنده کند مرده را
دم ز مسیحا زند شعر مخوان یا غزل

سیدی عالم است بندگی جد من
تابع جد خودم در ملل و در نحل


جناب شاه نعمت الله ولی

سالها در سفر به سر گشتیم
عاشقانه به بحر و بر گشتیم

تا ببینیم نور دیده خود
پای تا سر همه نظر گشتیم

عاشق و مست و لاابالی وار
در پی دوست در به در گشتیم

گرد بر گرد نقطه وحدت
همچو پرگار پی سپر گشتیم

ظاهر و باطن جهان دیدیم
معنی خاص هر صور گشتیم

بی خبر طالبی همی بودیم
تا که از خویش با خبر گشتیم

کشتگان بلای غم بودیم
زنده و شادمان دگر گشتیم

پا هادیم بر سر کونین
در همه حال معتبر گشتیم

یار ما بود عین ما به یقین
ما بدین معرفت سمر گشتیم

او شکر بود و جان ما چون گل
ما به هم همچو گلشکر گشتیم

آفتاب جمال او دیدیم
باز تابنده چون قمر گشتیم

غرقه اندر محیط عشق شدیم
واصل مخزن گهر گشتیم

نعمت الله را عیان کردیم
عین توحید را بصر گشتیم


جناب شاه نعمت الله ولی


سمر - افسانه

ای دل به در خانه جانانه گذر کن
مستانه در آن کوچه میخانه گذر کن

هشیار صفت بر سر کویش مرو ای دل
رندانه مجرد شو و مستانه گذر کن

با صورت جان مهر معانی نتوان یافت
چون سایه مجرد شو و رندانه گذر کن

جان ساز تو پروانه آن شمع جمالش
مستانه بر آن شمع چو پروانه گذر کن

چون مردمک دیده ما گوشه نشین شو
بی منت کاشانه به کاشانه گذر کن

ریش دل ما مرهم و افسون نپذیرد
ای وعظ از این گفته افسانه گذر کن

سید تو اگر طالب دردانه عشقی
دریا شو واز قطره و دردانه گذر کن


جناب شاه نعمت الله ولی

ایها العشاق کوی عشق میدان بلاست
تا نپنداری که کار عاشقی باد هواست

کی تواند هر کسی رفتن طریق عشق را
زآنکه هم در منزل اول فنا اندر فناست

بی ملامت پای در کوی غمش نتوان نهاد
رهروی کو بی ملامت می رود آیا کجاست

عشق می ورزی نخست از سر برون کن خواجگی
شاه اگر در کوی عشق آید در این صورت گداست

نعمت الله از سر صدق و صفا در نه قدم
رهروی کاینجا به عشق آید صفا اندر صفاست


جناب شاه نعمت الله ولی

مقصود توئی ز جمله عالم
ای مظهر عین اسم اعظم

در حسرت جرعه ای ز جامت
جان بر کف دست می نهد جم

ای آخر انبیاء به صورت
معنی تو بر همه مقدم

در خلوت خاص لی مع الله
غیر از تو کسی نبود محرم

عیسی نفس از دم تو دارد
زنده ز تو گشت روح آدم

نقشت به خیال مینگارم
ای نور دو چشم اهل عالم

تو جانانی و جان تن تست
چون سید و بنده هر دو با هم


جناب شاه نعمت الله ولی

نبوت و ولایت

گفتیم خدای هر دو عالم
گفتیم محمد و علی هم

گفتیم نبوت و ولایت
در ظاهر و باطن اند با هم

آن بر همه انبیاست سید
واین بر همه اولیاست مقدم

آن صورت اسم اعظم حق
وین معنی خاص اسم اعظم

واو ار طلبی طلب کن از نون
وز واو الف بجوی فافهم

در اول و آخرش نظر کن
تا در یابی تو سر خاتم

چشمی که نه روشن است از وی
آن دیده مباد خالی از نم

شهباز علی است نیک دریاب
هم دانه روح و دام آدم

بی مهر محمد و علی کس
یک لحظه ز غم مباد خرم

باشد علم علی به دستم
زآن است ولایتم مسلم

در جام جهان نمای عینش
عینی است که به آن عین بینم

بر یرلغ ما نشان آل است
ما دلشادیم و خصم در غم

او ساقی حوض و کوثر و ما
نوشیم زلال او دمادم

بی حضرت او بهشت باقی
جامی باشد و لیک بی جم

بیچاره رزم اوست رستم
خواهنده بزم اوست حاتم

دستش به اشارت سر تیغ
افکنده ز دوش دست ارقم

کم باد محب آل مروان
هر چند کمند کمتر از کم

مائیم به عزتش معزز
مائیم به دولتش مکرم

رو تابع آل مصطفی باش
نه تابع شمر و ابن ملجم

بر عرش زدیم سنجق خویش
بر بسته ز زلف حور پرچم

ای نور دو چشم نعمت الله
ای مرد موالی معظم

در دیده ما ترا مقام است
بنشین جاوید خیر مقدم

در عین علی نگاه می کن
می بین تو عیان جمله عالم


جناب شاه نعمت الله ولی



( یرلغ - فرمان پادشاهان ، منشور

  ارقم - ماری است که بر پشت آن نقطه های سپید و
         سیاه باشد.

  سنجق - علم ، نشان ، رایت  )  )  )  )

بستیم کمر به خدمت او
رفتیم روان به حضرت او

چیزی که ترا به او رساند
آن نیست بجز محبت او

عالم چو وجود یافت از وی
مرحوم بود به رحمت او


منعم چو به نعمت خدائی
منعم باشی به نعمت او

هر بنده صادقی که بینی
جان داده برای خدمت او

او داد به ما هر آنچه داریم
داریم هزار منت او

مائیم و حضور نعمت الله
خوش وقت به یمن همت او


جناب شاه نعمت الله ولی

هوای خویشتن بگذار اگر داری هوای او
غنیمت دان اگر یابی در خلوت سرای او

نخواهی دید روی او اگر دیدت همین باشد
طلب کن نور چشم از وی که تا بینی لقای او

مقام سلطنت جوئی گدای حضرت او شو
که شاه تخت ملک دل به جان باشد گدای او

اگر دار بقا خواهی سر دار فنا بگزین
فنا شو از وجود خود که تا یابی بقای او

مرا میخانه ای بخشید میر جمله رندان
همیشه باد ارزانی به بنده این عطای او

دلم خلوت سرای اوست غیری در نمی گنجد
که غیر او نمی زیبد در این خلوت سرای او

چه عالی منصبی دارم که هستم بنده سید
فقیر حضرت اویم غنیم از غنای او


جناب شاه نعمت الله ولی

ملک عشقش به غیر ما نرسد
پادشاهی به هر گدا نرسد

درد دردش که نوش نکرد
به شفاخانه دوا نرسد

هر که بیگانگی ز خویش نجست
به سر کوی آشنا نرسد

بنده تا از خودی برون ناید
به سرا پرده خدا نرسد

نرسد در حریم وصل دلی
که ز هجران بر او بلا نرسد

دل چو از آب و گل خلاصی یافت
گرد بر گرد او ز ما نرسد

نعمت الله رسید تا جائی
که به جز جان اولیاء نرسد


جناب شاه نعمت الله ولی
 

ای آب حیات ،آب دریاب
سر چشمه این سراب دریاب

جامی و شراب و جسم و جانی
این جام پر از شراب دریاب

ساقی قدحی به دست ما ده
خیری بکن وثواب دریاب

دل سوخته ایم ز آتش عشق
جانا جگر کباب دریاب

جامی ز حباب پر کن از آب
آبی بخور و حباب دریاب

مائیم حجاب ما در این بحر
آب است حجاب ،آب دریاب

دریاب حضور نعمت الله
این نعمت بی حساب دریاب


جناب شاه نعمت الله ولی

درخرابات فنا ملک بقا داریم ما
خوش بقائی جاودانی زین فنا داریم ما

کشته عشقیم و جان در کار جانان کرده ایم
این حیات لایزالی خونبها داریم ما

خم می در جوش و ما سرمست و ساقی در نظر
غم ز مخموران این دوران کجا داریم ما

جام درد درد او شادی رندان می خوریم
دردمندانیم و دائم این دوا داریم ما


دیگران گر ملک و مال و تاج شاهی یافتند
سهل باشد نزد ما زیرا خدا داریم ما

نقد گنج عشق او در کنج دل ما دیده ایم
این چنین گنجی طلب می کن زما ، داریم ما

در طریق عاشقی عمری است تا ره می رویم
رهبری چون نعمت الله ، رهنما داریم ما


جناب شاه نعمت الله ولی

عیسی گردون نشین تابع تو در ازل
موسی دریا شکاف امت تو لم یزل

مهر منور نقاب از هوس روی تو
بر رخ مه می کشد نقش خیالت بحل

پیر خرد طفل وار آمده در مکتبت
سر قدر در ضمیر لوح قضا در بغل

دیده اهل نظر روی تو بیند چو نور
خوش بود آن نور چشم در نظر بی سبل

خاک کف پای تو تاج سروران
درگه ایوان تو تکیه اهل دول

حافظ گنج اله صورت و معنی تست
تا تو رعایت کنی گنج نیابد خلل

مرتبه حضرتت جمع همه مرتبه
با تو در این مرتبه نیست کسی را محل

یافت تعین به تو صورت اسماء تمام
برزخ جامع توئی علت جمله علل

گر به بهائم کنم نسبت خصمت رواست
زآنکه بهائم بود خصم تو بل هم اضل

بر سر بازار تو نقد سره شد روان
هیچ رواجی نیافت درهم و سیم و دغل

سر تجلی چه بود آنچه به موسی نمود
معنی آن نور تو صورت موسی جبل

آینه کائنات مظهر تمثال تست
حسن تو در کائنات گشته عیان فی المثل


چیست کتاب مبین صورت تفصیل تو
معنی ام الکتاب از تو نوشته جمل

عین تو در علم حق اصل همه عینهاست
شرع تو هم بی نظیر دین تو هم بی بدل

گر چه ندارم عمل هست امیدم به تو
یک نظر لطف تو به ز جهانی عمل

این دم جان بخش ما زنده کند مرده را
دم ز مسیحا زند شعر مخوان یا غزل

سیدی عالم است بندگی جد من
تابع جد خودم در ملل و در نحل


جناب شاه نعمت الله ولی