از بودو نبود خود فنا شو
رندانه بیا حریف ما شو

خواهی که تو پادشاه باشی
درحضرت پادشه گدا شو

چون اوست نوای بینوایان
دریاب نوا و بینوا شو

دربحر محیط ما قدم نه
باما بنشین و آشنا شو

ازهستی او وجود جوئی
ازهستی خویشتن فنا شو

گربنده حضرت خدائی
چون بنده حضرت خدا شو

خواهی که رسی به نعمت الله
ایمن زفنا و از بقا شو


جناب شاه نعمت الله ولی

ما مظهر نور مصطفائیم
ما منبع سر مرتضائیم

 
ما فاتحة الکتاب عشقیم
ما آیت کرسی خدائیم

ما سر خلیفه زمینیم
ما نور صحیفه سمائیم

ما کاشف معنی کلامیم
ما واصف صورت شمائیم

ماصدرنشین کوی عشقیم
ماصوفی صفه صفائیم

ما گوهربحر بی کرانیم
ما مخزن گنج پادشائیم

ما جامع جمله اسم هائیم
ما جام جم جهان نمائیم

در شرع و طریقت و حقیقت
ما بلبل وهدهد و همائیم

سیمرغ حقیقت است سید
ما باز فضای کبریائیم


جناب شاه نعمت الله ولی

گوهر دریای ما را آبروئی دیگر است
نوش کن جام می ما کز سبوئی دیگر است

گفته مستانه ما ملک عالم را گرفت
گوش کن بشنو خوشی کاین گفتگوئی دیگر است

دیگران فردوس می خواهند و ما دیدار یار
همت عالی ما را جست و جوئی دیگر است

خرقه خود را به جام می نمازی کرده ایم
نزد رندان این طهارت شست و شوئی دیگر است

رنگ عشق و بوی معشوق است رنگ و بوی ما
در میان عاشقان این رنگ وبوئی دیگر است

ما به جاروب مژه خاک درش را رفته ایم
لاجرم ما را بر این در آبروئی دیگر است

سید از دنیا برفت و نعمت الله را گذاشت
گر چه آن می کهنه است این جام نوئی دیگر است


جناب شاه نعمت الله ولی

 

جام گیتی نمای ما انسان
حافظ جامع خدا انسان

صورت اسم اعظمش دانم
محرم راز کبریا انسان

گنج و گنجینه و طلسم به هم
می نماید عیان ترا انسان

هر چه در کائنات می خوانند
بندگانند و پادشا انسان

خانقاهی است شش جهت به مثل
صوفی صفه صفا انسان

موج و بحر و حباب و قطره و جو
همه باشند نزد ما انسان

این سراخانه خراب بود
گر نباشد در این سرا انسان

دردی درد دل که درمان است
می کند نوش دائما انسان

نعمت الله را اگر یابی
خوش ندا کن بگو که یا انسان


جناب شاه نعمت الله ولی

هوای خویشتن بگذار اگر داری هوای او
غنیمت دان اگر یابی در خلوت سرای او

نخواهی دید روی او اگر دیدت همین باشد
طلب کن نور چشم از وی که تابینی لقای او

مقام سلطنت جوئی گدای حضرت او شو
که شاه تخت ملک دل به جان باشد گدای او

اگر دار بقا خواهی سر دار فنا بگزین
فنا شو از وجود خود که تا یابی بقای او

مرا میخانه ای بخشید میر جمله رندان
همیشه باد ارزانی به بنده این عطای او

دلم خلوت سراس اوست غیری درنمی گنجد
که غیر او نمی زیبد در این خلوت سرای او

چه عالی منصبی دارم که هستم بنده سید
فقیر حضرت اویم غنیم از غنای او


جناب شاه نعمت الله ولی

 

آن امیرالمومنین یعنی علی
وآن امام المتقین یعنی علی

آفتاب آسمان لافتی
نور رب العالمین یعنی علی

شاه مردان پادشاه ملک دین
سرور خلد برین یعنی علی

نام او روح الامین از بهر نام
می نویسد بر جبین یعنی علی

گر امامی بایدت معصوم وپاک
می طلب شاهی چنین یعنی علی

گر محمد بود ختم انبیا
هست بر خاتم نگین یعنی علی

استعانت جوید از درگاه او
خدمت روح الامین یعنی علی

ساقی کوثر امام انس و جان
مصطفی را جانشین یعنی علی

فتح ونصرت داشت در روز غزا
بر یسار و بر یمین یعنی علی

عین اول دیده ام در عین او
نور چشم خرده بین یعنی علی

پیشوائی گر گزینی ای عزیز
این چنین شاهی گزین یعنی علی

مخزن اسرار اسمای اله
نفس خیر المرسلین یعنی علی

بود با سر نبوت روز و شب
رازدار و هم قرین یعنی علی

دین و دنیا رونقی دارد که هست
کارساز آن واین یعنی علی

این نصیحت بشنو از من یاد دار
دائمآ می گو همین یعنی علی

ناز دارد بر جمیع اولیا
آن ولی نازنین یعنی علی

صورتش در طا و ها می جو که هست
معنی اش دریا و سین یعنی علی

دست برده از ید و بیضا بزور
معجزه در آستین یعنی علی

معنی علم لدنی بی خلاف
عالم لوح مبین یعنی علی

در ولایت اولین اولیا
در خلافت آخرین یعنی علی

نعمت الله خوشه چین خرمنش
دلنواز خوشه چین یعنی علی


جناب شاه نعمت الله ولی

جان عالم فدای خدمت اوست
هر چه باشد برای خدمت اوست

خانه ای روشن است دیده ما
آری آری سرای خدمت اوست

پادشاه سریر هفت اقلیم
بندگانه گدای خدمت اوست

حاصل بحر وکان به وقت سخا
خرده ای از عطای خدمت اوست

آفتاب سپهر عزوجلال
جام گیتی نمای خدمت اوست

عرش اعظم که تخت سید ماست
بر هوا از هوای خدمت اوست


جناب شاه نعمت الله ولی

 

عمر که بی او بر سر آری هیچ
جان که بی عشق او سپاری هیچ

همه عالم عدم بود بی او
به عدم میروی چه آری هیچ

هر خیالی که نقش می بندی
گر نه آن نقش او نگاری هیچ

یار کز جور یار بگریزد
باشد آن یار هیچ و یاری هیچ

عشق می باز و جام می می نوش
به از این کار کارداری هیچ

دولت وصل او دمی باشد
آن دم ار ضایعش گذاری هیچ

نعمت الله حریف و رندان مست
گر تو بیچاره در خماری هیچ


جناب شاه نعمت الله ولی

نور چشم عالمش خوانم علی مرتضا
محرم راز رسول وابن عم مصطفا

گوهر دریای عرفان بحر علم و کان جود
رهنمای رهروان وپیشوای اتقیا

هادئی کز نسل او مهدی پیدا میشود
شاید ار گویند اورا اهل حق نور هدی

از ولای او ولایت یافته هر کاو ولی اوست
رو موالی شو که این است اعتقاد اولیاء

دوستدار خاندان باش و محب اهل بیت
تابع دین محمد باش از بهر خدا

نیست مومن هر که دارد با علی یک مو خلاف
یار مومن شو چو ما و تابع آل عبا

از محبت آفتابی بر دل ما تافته
می نماید نور او آئینه گیتی نما

نفس خیرالمرسلین است و ولی کردگار
لافتی الا علی لاسیف الا ذوالفقار


جناب شاه نعمت الله ولی

مسند ملک ولایت در حقیقت آن اوست
در حریم عصمتش روح القدس دربان اوست

هر کسی از گنج سلطانی نوائی یافتند
نقد گنج کنت کنزا نزد سید آن اوست

حق تعالی وصف او فرمود در قرآن تمام
هفت هیکل هر که خواند آیتی در شأن اوست

یافته حکم ولایت از خدا و مصطفی
هر چه هست از جزو و کل بنوشته در فرمان اوست

روح اعظم جان عالم عقل کل از جان و دل
در امامت این امام انس و جان جانان اوست

گر چه عالم از عطای نعمت الله منعم اند
نعمت الله نعمتی شایسته از احسان اوست

نفس خیر المرسلین است و ولی کردگار
لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار


جناب شاه نعمت الله ولی

تا لوای حیدری بر طارم خضرا زدند
کوس عزّش بر فراز عالم اعلا زدند

تا که در خلوت سرای لی مع الله شد مقیم
ساکنان حضرتش ز آن دم ز اوادنی زدند

جود او مفتاح موجودات کردند آنگهی
قفل حیرت بر دهان نطق هر گویا زدند


سرفرازان در هوای خاک پایش همچو ما
ازسرهمت قدم برتارک دنیا زدند

پادشاهان از برای حشمت شاهنشهی
سکه دولت بنامش بر رخ زرها زدند

عارفان تا نکته ای خواندند از اسرار او
طعن ها بر گفته های بو علی سینا زدند

لمعه ای از آفتاب ذوالفقارش شد پدید
عارفان تمثیل نورش بر ید بیضا زدند

حکم فرمانش به نام انمّا کرده نشان
یَرلِغ توقیع آل آلش از طاها زدند

مقصد و مقصود عالم اوست وابن عم او
این ندا روز ازل در گوش جان ما زدند

نفس خیر المرسلین است و ولی کردگار
لافتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار


جناب شاه نعمت الله ولی


یرلغ= فرمان و حکم
توقیع= امضاء کردن