هوای خویشتن بگذار اگر داری هوای او
غنیمت دان اگر یابی در خلوت سرای او

نخواهی دید روی او اگر دیدت همین باشد
طلب کن نور چشم از وی که تابینی لقای او

مقام سلطنت جوئی گدای حضرت او شو
که شاه تخت ملک دل به جان باشد گدای او

اگر دار بقا خواهی سر دار فنا بگزین
فنا شو از وجود خود که تا یابی بقای او

مرا میخانه ای بخشید میر جمله رندان
همیشه باد ارزانی به بنده این عطای او

دلم خلوت سراس اوست غیری درنمی گنجد
که غیر او نمی زیبد در این خلوت سرای او

چه عالی منصبی دارم که هستم بنده سید
فقیر حضرت اویم غنیم از غنای او


جناب شاه نعمت الله ولی