ای دل گشایشی ز در عاشقان بجو

آسایشی زصحبت صاحبدلان بجو

دریوزه ای زهمّت مردان حق بکن

بخشایشی ز خدمت این دوستان بجو

پروانه وار ز آتش عشقش بسوز دل
آن لحظه آرزوی دل و کام جان بجو

از خود در آ به خلوت جانانه در خرام

چون بی نشان شدی آن دم ز خود نشان بجو

گر طالب حقیقتی مطلوب نزد توست

دریاب و آرزوی دلِ طالبان بجو

ذرّات کائنات ز خورشید روی او

روشن شدند ذرّه به ذرّه عیان بجو

سیّد از این میان و کنارش طلب مکن

برتر شو از کنار و برون از میان بجو

جناب شاه نعمت الله ولی